Адразу некалькі мерапрыемстваў прымеркавалі курсанты факультэта міліцыі да Дня ўсенароднай памяці ахвяр Вялікай Айчыннай вайны.
Тры з такіх - сустрэчы з відавочцамі падзей. Вязень канцлагера «Азарычы» Нэлі Іванаўна Зуева распавяла дзецям пра многае: пра жахі вайны, пра нечалавечых умовах утрымання ў лагеры, пра каштоўнасць жыцця.
Комплекс нямецкіх канцэнтрацыйных лагераў «Азарычы» размяшчаўся на тэрыторыі Даманавіцкага раёна Палескай вобласці (зараз Калінкавіцкі раён Гомельскай вобласці) і складаўся з трох лагераў. Часцей за ўсё комплекс называлі «Азарыцкіх лагер смерці». У ім утрымліваўся па розных крыніцах да 50 тысяч савецкіх грамадзян. Сярод іх тысячы хворых на тыф. Штодня ў лагеры памірала да ста чалавек. Агульная колькасць загінуўшых у «Азарычах» вагаецца ў раёне дваццаці тысяч...
Пранікнёны аповед сведкі пакут тысяч старых, непрацаздольных жанчын і дзяцей не пакінуў курсантаў абыякавым. Як прызналіся юнакі і дзяўчаты, у кожнага з'явілася дрыжыкі па целе ад страшных успамінаў пра вайну.
Чакаў курсантаў акадэміі ў госці і ветэран Вялікай Айчыннай вайны Павел Пименович Бірукоў. Ва ўтульнай хатняй атмасферы ён падзяліўся з моладдзю сваёй гісторыяй.
Нарадзіўся Павел Пименович на Браншчыне, але большую частку свайго жыцця правёў у Беларусі. Вялікая Айчынная вайна не дазволіла яму стаць інжынерам - прызвалі на фронт. У сакавіку 1943 гады ён служыў у 281-м зенітна-артылерыйскім палку. У баях у складзе 3-га Беларускага фронту прайшоў усю Беларусь, вызваляў Смаленск, Оршу, Барысаў, Гродна, Менск. Дайшоў да Кёнігсберга. На рахунку ветэрана велізарная колькасць узнагарод - яркія сведчанні яго асабістай мужнасці, доблесці і гонару. Сярод іх Ордэн Айчыннай вайны, медалі «За баявыя заслугі», «За ўзяцце Кёнігсберга», «За перамогу над Германiяй у Вялікай Айчыннай вайне 1941-1945 гг.», пяць падзяк Вярхоўнага Галоўнакамандуючага.
Пасля вайны Павел Пименович спыніўся ў Калодзішчах, дзе і жыве па гэты дзень. Больш за 40 гадоў прапрацаваў на радыёцэнтра, ўдастоены звання «Ганаровы радыст». Амаль два дзесяцігоддзі Павел Бірукоў ўзначальвае Калодзішчанскай ветэранскую арганізацыю. Клапоціцца аб невялікім гаспадарцы і заклікае ніколі не сядзець склаўшы рукі. Дарэчы, ветэрану 93 гады.
У гасцях у ветэрана вайны Тамары Аляксееўны Заўгародняй па традыцыі пабывалі актывісты «пяршоўкі» БРСМ акадэміі. Як адзначыла сакратар першаснай арганізацыі Антаніна Борщун, ветэран з задавальненнем мае зносіны з курсантамі, распавядае ім пра вайсковыя падзеі і сваёй працы ў міліцэйскай ВНУ - кіравала спецыяльнай бібліятэкай Мінскай вышэйшай школы МУС СССР. Тамара Аляксееўна, старшы лейтэнант у адстаўцы, гады вайны была радыстам-шыфравальшчыкам паўднёвай аператыўнай групы па кіраўніцтву партызанскімі брыгадамі Арлоўскай вобласці, інспектарам аддзела шыфравання цэнтральнага штаба партызанскага руху ў Маскве. Ветэран ўдастоена Ордэна Айчыннай вайны II ступені, медалёў «За адвагу», «За баявыя заслугі», «Партызану Айчыннай вайны» II ступені, «За Перамогу над Германіяй у Вялікай Айчыннай вайне 1941-1945 гг.».
Да Дня ўсенароднай памяці будучыя афіцэры прымеркавалі не толькі сустрэчы з ветэранамі, але і экскурсію - 1 "В" курс наведаў гісторыка-культурны комплекс «Лінія Сталіна». Моладзь азнаёмілася з ваеннай тэхнікай, вывучыла ўсе экспазіцыі, зрабіла мноства памятных фатаграфій.
Максім Жук, 3 «Б» курс,
Дзмітрый Пецярбурцаў, 2 «А» курс,
Павел Васільеў, 1 «В» курс.
Фота Максіма Жука, Вячаслава Бачынскага, Пятра Васільева